کاوش موضوع قریش

قُرَیش (به عربی: قُرَیْشٍ)، یکی از قبایل عرب هستند که قبل از ظهور اسلام مکه را تحت کنترل داشتند. اعضای آنها به ده طایفه اصلی تقسیم شدند که مهم‌ترین آنها شامل بنی‌هاشم بود که پیامبر بنیانگذار اسلام محمد در آن متولد شد. در قرن هفتم، آنها به بازرگانان ثروتمند تبدیل شدند و بر تجارت بین اقیانوس هند، شرق آفریقا و دریای مدیترانه مسلط شدند. و دمشق در تابستان و به یمن در زمستان، در حالی که در این مسیرها نیز استخراج و تعقیب شرکت‌های دیگر انجام می‌شود. هنگامی که محمد شروع به تبلیغ اسلام در مکه کرد، قریش در ابتدا توجه چندانی نشان ندادند. با این حال، مخالفت آنها با فعالیت‌های او به سرعت افزایش یافت زیرا او به‌طور فزاینده ای شرک عرب را که در سراسر عربستان پیش از اسلام رایج بود به چالش کشید. با بدتر شدن روابط، محمد و پیروانش پس از مذاکره با بنی‌اوس و بنی‌خزرج به مدینه مهاجرت کردند (سفر معروف به هجرت). با این حال، دو طرف نتوانستند به یک راه حل مسالمت آمیز برسند، و قریش همچنان مانع تلاش‌های جامعه محمد برای ادای حج اسلامی در مکه شد، و او را وادار کرد که از طریق درگیری مسلحانه با آنها مقابله کند، عمدتاً با انجام حملات به کاروان‌های آنها. این حملات در نهایت به چندین نبرد بزرگ از جمله نبردهای بدر، احد و «خندق» (حومه مدینه) تبدیل شد. در پی این درگیری‌ها و تغییرات در چشم‌انداز سیاسی مدینه، از جمله اخراج سه قبیله یهودی، محمد تمرکز لشکرکشی‌های خود را از کاروان‌های قریش به قبایل شمال عرب، مانند بنی‌لحیان و بنی‌مصطلق، تغییر داد. با تثبیت موقعیت محمد در مدینه تثبیت، نگرش‌ها نسبت به او در زادگاهش بیشتر مورد تأیید قرار گرفت. صلح حدیبیه آتش‌بس ده ساله (از مارس ۶۲۸) با قریش رسمیت یافت و به محمد اجازه داد در سال بعد عمره را در مکه انجام دهد. در طول این زیارت، محمد با طایفه خود آشتی کرد که نماد آن ازدواج با میمونه بنت حارث بود. علاوه بر این، چندین مکه برجسته، مانند خالد بن ولید و عمرو بن عاص نفوذ فزاینده محمد در جامعه عرب و گرویدن به اسلام را تشخیص دادند و پس از آن نقشی محوری در فتوحات نخستین مسلمانان ایفا کردند. طبق منابع مسلمان، صلح حدیبیه تقریباً دو سال پس از تصویب توسط قریش شکسته شد. یک حزب متخاصم در داخل قبیله که بر خلاف توصیه رئیس خود ابوسفیان عمل می‌کرد، از یکی از قبیله‌های مشتری خود در درگیری با بنی‌خزاعه که با محمد متحد بودند حمایت کرد و او را وادار کرد تا با ارتشی متشکل از ۱۰٫۰۰۰ نفر برای محاصره مکه حرکت کند. ابوسفیان و دیگران، از جمله خزاعی بودیل بن ورقه، متحد محمد، در مواجهه با نیروی ورودی، با محمد ملاقات کردند تا برای همه اعضای قریش که در برابر پیشروی او مقاومت نکردند، عفو کنند. بدین ترتیب، محمد و سپاهیانش عملاً بدون مخالفت وارد مکه شدند و تقریباً همه ساکنان شهر به اسلام گرویدند. پس از مرگ محمد درسال ۶۳۲، رهبری جامعه مسلمانان به‌طور سنتی به شخصی متعلق به قریش واگذار شد، همان‌طور که در مورد راشدین، بنی‌امیه و بنی‌عباس و ظاهراً در مورد فاطمیان چنین بود. نسب این قبیله به قریش بن کنانه بن خزیمه بن مدرکه بن الیاس بن مُضَر بن نزار بن مَعَد بن عدنان که جد قبائل عدنانی‌است می‌رسد. در اینکه قریش لقب چه کسی است در بین مورخان اختلاف وجود دارد. برخی آن را لقب نضر بن کنانه بن خزیمه بن مدرکه بن الیاس بن مضر بن نزار بن معد بن عدنان می‌دانند و گروهی آن را لقب فهر بن مالک بن نضر نوه وی می‌شمارند. اما آنچه مسلم است اینکه نضر یک فرزند بیشتر نداشته که او مالک بوده و او نیز یک فرزند بیشتر نداشته که فهر بوده است؛ لذا در هر حال در منسوبان به قریش اختلافی پدید نخواهد آمد.... بیشتر در ویکی پدیا